Dwangstoornis test
Bijna iedereen heeft weleens van smetvrees gehoord. De angst om besmet te raken (of een ander te besmetten) speelt een centrale rol bij deze aandoening. Men noemt smetvrees ook wel wasdwang. Iemand met smetvrees wast zichzelf en zijn/haar spullen veel en langdurig.Sommige patienten zijn bang om zelf besmet te raken. De andere patient heeft juist angst om de ander te besmetten. Het vaak wassen is een dwanghandeling om besmetting tegen te gaan. Omstanders zullen weinig van de dwanghandelingen snappen. Ze zijn voor de persoon met smetvrees echter van groot belang. In veel gevallen heeft de angst een grote invloed op de gedachten van de patient. Iemand met smetvrees kan geloven dat hij of zij doodgaat door andermans bestek te gebruiken. Die kans is in werkelijkheid natuurlijk zeer gering.
Behandeling kan plaatsvinden met behulp van de zogeheten exposure en responspreventie. De situaties waar de patient zoveel angst voor heeft moeten daarbij worden ondergaan. Voorbeelden zijn: bestek van een ander gebruiken, na iemand een hand gegeven te hebben niet meer handen wassen, deurklinken weer normaal gebruiken. Het doel is om de patient te laten inzien dat er niets gebeurt wanneer er geen dwanghandelingen worden uitgevoerd.
Men werkt volgens een lijst van lastige situaties, de zogenaamde angsthierarchie. Als eerst wordt de minst lastige situatie ondergaan. De meest gevreesde situatie juist op het eind. Zo wordt het opgebouwd en kan de patient de dwanghandelingen stapsgewijs afleren.
De behandeling voor smetvrees kan worden uitgebreid met medicatie. Uitbreiding met medicijnen is aan te raden wanneer er met exposure en responspreventie niet voldoende vooruitgang wordt geboekt. Alleen medicatie en geen exposure en responspreventie is ook goed mogelijk.
